عيد الفصح

פסחא

يُعرف أيضًا بـِ "عيد القيامة"، يحتفل فيه المسيحيون بقيامة المسيح من بين الأموات بعد ثلاثة أيام من صلبه.
يسبق العيد "الصّوم الكبير" والذي يبدأ يوم "أربعاء الرّماد" ويستمر 40 يومًا. إذ يمتنع الصائمون عادةً عن أصناف الطعام التي تحتوي على منتجات من الحيوان، الحليب واللحوم على أنواعها.
الأسبوع المقدّس "أسبوع الآلام" يبدأ بـِ "أحد الشّعانين" وهو يوم ذكرى دخول يسوع المسيح إلى مدينة القدس.
أما يوم الخميس في الأسبوع المقدّس فيسمى "خميس العهد" أو "خميس الأسرار"، وهو ذكرى "العشاء الأخير" للمسيح مع تلاميذه قبل صلبه يوم "الجمعة الحزينة" وتسمى أيضًا "الجمعة العظيمة".
يأتي عيد الفصح في الرّبيع، وهو عيد مفعم بالألوان الزّاهيّة، ويُعتَقد أن الأرنب الذي يستعمل في الزّينة، يرمز إلى الخصوبة وهو رمز قديم لم يرتبط تاريخيًا ودينيًا بالفصح إنما ارتبط بأساطير شعبيّة.
أما البيض الملوّن فيرمز إلى القيامة وبداية الحياة والخصوبة أيضًا.

החג הגדול לבני העדה הנוצרית, חל תמיד ביום ראשון וקשור לצליבתו, עלייתו לשמיים ובתחייתו של הנביא ישוע.
חג הפסחא אמנם נחוג יום אחד אך קודמת לו תקופה ממושכת של הכנה ביום רביעי, שישה שבועות לפני הפסחא מצוין "יום רביעי של האפר", ביום זה מתחילה תקופה של 40 ימים, מלבד ימי ראשון בשבוע, לזכר הצום אותו צם ישוע במדבר, כאשר בצום נמנעים הצמים ממוצרי חלב בשר למינוי כולל עופות ודגים ומוצריהם .
התקופה כולה מסתיימת ב"יום שישי הטוב", יום שישי שלפני יום ראשון של הפסחא.
"יום חמישי הקדוש" באותו שבוע מציין את "הסעודה האחרונה" (מזוהה גם עם ארוחת ליל-הסדר של חג הפסח), זו הייתה הסעודה האחרונה לפני הצליבה, שהתקיימה ביום שישי. ביום ראשון לאחר מכן, קם ישו לתחייה וביום זה מציינים הנוצרים את חג הפסחא.
חג הפסחא חל בעונת האביב, וגם בחג הזה ניתן למצוא מנהגים שהמקור שלהם עתיק וקודם המסורת המזהה את הארנב עם החג, קשורה לעובדה שהארנב מסמל פוריות, הביצים המצוירות והמקושטות בצבעים רבים מסמלות גם הן פוריות והעיטורים הצבעוניים את אור השמש האביבי שהגיע אחרי החורף.